Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Każdy goni za mamoną.
Za fortuną upragnioną.
Wielu goni za pieniądzem,
aby zaspokoić żądze.
Gonią nie wszyscy z chciwości,
czy z wrodzonej pazerności.
Reszta goni za pieniądzem,
aby związać koniec z końcem.
Ci ostatni są w większości.
Takie uroki wolności.
Halina Gąsiorek-Gacek
Gdy niebo w granatowej todze,
po Mlecznej drodze sobie chodzę.
Dokoła gwiazdy błyszczą, migocą.
A i spadają gwiaździstą nocą.
Opodal księżyć się przychadza.
Podgłąda ludzi, ale nie zdradza.
I czuwa nad ich spokojnym senm.
I blednie kiedy nastaje dzień.
A ja się budzę. Życie jak tren.
Żałuję że to był tylko sen.
Halina Gąsiorek-Gacek
Wsłuchaj się w serce,
jak ono bije?
Czy wciąż miłością?
Czy jeszcze żyjesz?
Wsłuchaj się w serce!
Ono Ci powie,
kto Ciebie kocha?
Jaki to człowiek?
Wsłuchaj się w serce!
Jak kocha kwili?
A serce nigdy
się nie myli.
Wsłuchaj sie w serce!
Ja w serca niszy
skulona pytam?
Czy mnie słyszysz?
Halina Gąsiorek-Gacek
Wiwm, co to miłość
bez wzajemności.
Gdy taka miłość
w sercu gości.
Nie daje szczęścia
garściami rwać.
Daje cierpienie.
To trudne tak.
Bo serce kłuje
i nie chce bić.
I nie chce samo
kochać i żyć.
I dusza smutne
requiem nuci,
że ktoś juz odszedł
albo rzucił.
Halina Gąsiorek-Gacek
Miłość daje szczęście.
A czasem cierpienie.
Kiedy nimożliwie
kochamy szalenie.
I kiedy kochamy,
lecz bez wzajemności.
Lub kiedy dopadnie
zdrada, cień zazdrości.
Albo gdy kochany
ruszy w wieczną dal.
Zostawia po sobie
rozpacz, smutek,żal.
I daje cierpienie,
takze wszystkim znana,
miłość niemożliwa,
miłość zakazana.
Halina Gąsiorek-Gacek
Moje nadzieje
przez życie całe
były zielone
i wybujałe.
Choć życie taki
proces zawiły,
moje nadzieje
mi się spełniły.
Może nie wsyzstki,
ale większość.
Te wybujałe
ponad przeciętność.
Te co zdawały
się niemożliwe.
Tu mam na względzie
poezji niwę.
Tyle radości
mam i uciechy,
że moja książka
trafi pod strzechy.
I kiedy już
opuszczę świat,
zostanie po mnie
na ziemi ślad.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pewności nikt nie ma.
Gdybać mozna, trzeba.
Jak dusza idzie
po śmierci do nieba?
Wędwówka duszyczek,
to nie żadne kpiny.
Wspina się po schodach
lub szczeblach drabiny?
Być może niesiona
na anielskich skrzydłach?
A może do piekła
na diabelskich widłach?
Halina Gąsiorek-Gacek
Już nigdzie nie bywam.
Gosci nie przyjmuję.
Sama w czterech ścianach
żyjąc wegetuję.
Dokoła mnie cisza.
Słychać ptaków śpiew.
To puszczam muzykę
samotności wbrew.
To zwiedzam świat
na telewizorze.
To modlę się
do Boga w pokorze.
Żeby dał wytrwać
mi do końca.
Nim zgasną oczy.
Nie dojrzę słońca.
Halina Gąsiorek-Gacek
Ludzka zazdrość nie zna granic.
I zazdroszczą pan i pani.
Jeśli człowiek piękny, młody,
to zazdroszczą mu urody.
Potem zazdroszczą kariery,
gdy pokona bariery.
A następnie moi mili
zazdroszczą z basenm willi.
Albo wypasionej fury.
I ogłady i kultury.
Lub fortuny gigantycznej.
Powody zazdrości liczne.
Artystom co wśród nas goszczą
osiagnięć, sławy zazdroszczą.
Zazdrość to człowieka wada.
Więc zazdrościć nie wypada!
Halina Gąsiorek-Gacek
A kiedy przyjdzie
na mnie czas,
Miss wykidajło
powie mi pas.
To nie obejrzę
się za siebie
i pójdę chociaż
dokąd nie wiem?
Dokąd mnie Anioł
śmierci zaiwiedzie?
Nei zdolam tego
nigdy powiedzieć.
Bo do tej pory,
kto z ziemi znikł
nie zdołał tego
zrobic nikt.
Halina Gąsiorek-Gacek
Rano zrywam się ze snu
i powtarzam: Witaj dniu!
I do losu się uśmiecham,
żeby mi oszczędził pecha.
Oraz zmartwień i kłopotów,
serca bólu i łopotów.
A darował mi radości
i wielkie szczęście w miłości.
Ścieram z oczu resztki snu.
Wołam ufnie: Witaj dniu!
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham Cię życie
i juz o świcie
cieszę się z tego
niesamowicie.
Że obudzilam się,
skończył sen.
A ja dostałam
kolejny dzień.
Kocham Cię takie
jakieś było,
dobre, szczęśliwe,
bogate w miłość.
Żal, że niedługo
już się skończysz.
Przyjdzie kostucha
prąd mi wyłączy.
I ciało trafi
w grobu loch.
I z czasem się
zamienię w proch.
A póki co,
roniąc obficie
łzy, ja wyznaję:
Kocham Cię zycie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Ciekawski ma długi nos.
Ktoś go przytnie, taki los.
Komuś, który wścibia durnie.
I ciekawskiemu go urwie!
Więc uważaj z mocą całą,
by Ci nosa nie urwało.
Ciekawość wada zaciekła
i pierwszy stopień do piekła!
Halina Gąsiorek-Gacek
Nie moge przestać Cię kochać.
Nie mogę nie mysleć o Tobie.
I nie przestanę tęsknić,
póki nie legnę w grobie.
A może już jako dusza
do nieba podążająca,
wciąż będę Ciebie kochać
i w wieczności, bez końca?
A moze i Ty dołączysz
do niej, nie bez miłości?
I będziemy szczęśliwi
w wymarzonej wieczności?
Człowiek w parze
z samotnością
nie ma z kim dzielić
się radością.
A smutkom wiem,
że rację mam,
troskom, kłopotom
w twarz patrzy sam.
I sam je trawi
i rozwiązuje.
Nieraz pomocy
potrzebuje.
Gdy samotności
kroczy drogą,
nie ma otworzyć
ust do kogo.
Z kim się pokłocić
lub podroczyć...
Na samą myśl
pocą się oczy.
Halina Gąsiorek-Gacek
Choć wielu panów
było mi bliskich
Ciebie kochałam
najbardziej z wszystkich.
Oddałam Tobie
wszystko co miałam,
co potrafiłam
i co umiałam.
Oddalam siły.
Oddałam serce.
Oddałam duszę.
Nie mam nic więcej.
Ty już odszedłeś
w bezkresną dal.
A mnie pozostał
smutek i żal.
Ty z Aniołami,
Świętymi w niebie.
Me serce bije
nadal dla Ciebie.
Ja nieszczęsliwa.
Ty szczęście masz.
Ja sama smutkom
patrzę w twarz.
Halina Gąsiorek-Gacek
To jest prawda. To nie plotka,
że mnie nigdzie już nie spotasz.
Nigdzie, nigdzie, echo niesie.
Ani w parku, ani w lesie.
W górzch, ani na dolinie.
Ni w teatrze, ani w kinie.
Ani w sklepie, ni w kosciele.
Niemożliwych miejsc tak wiele.
Na stadionach...Gdzie, nikt nie wie.
I nie spotkasz mnie też w niebie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Każdy człowiek ma swą dumę.
Zasługuje na szacunek.
Choćby za to, większy z wiekiem,
że po prostu jest człowiekiem.
Jeszcze większy kto ma gest.
Właśnie za to jaki jest.
I jak sam szanuje innych.
Bywa,ze sam sobie winny.
Że palcami wytykany.
Niestety nie szanowany.
Na szacunek i to duży
nalezy sobie zasłużyć.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jak ważna jest
pogoda ducha.
Nie tylko kiedy
deszcz i plucha.
Ale gdy los
zada nam cios.
I żal i smutek
zabiorą głos.
Albo złość ludzka
wyciśnie łzy
albo nastaną
paskudne dni.
I nic to mróz
albo i zima.
Z pogodą ducha
łatwiej przetrzymać.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jak to miło powspomonać
czasy z łukiem Kupidyna.
Gdy ustrzelił, nie do wiary,
nasze dwa serca do pary.
I serce się zakochały.
Już bez siebie żyć nie chciały.
Nie chciał także, trudno cóż,
mój i Twój Anioł Stróż.
A keidy nas los rozdzielił
całe szczęście diabli wzięli.
Pozostała nam tęsknota.
Będzie trwać po nieba wrota.
Halina Gąsiorek-Gacek