Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Kocham Cię kochanie moje
i przeżywam niepokoje.
Co u Ciebie i co z Tobą,
moją najdroższą osobą?
Czy Ci zdrówko dopisuje?
Czy nie daj Boże szwankuje?
Nie raczyłes mi powiedzieć,
w dobrobycie żyjesz w biedzie?
I czy wciąż jeszcze pracujesz?
Czy już może leniuchujesz?
Czy już zapomniałeś o mnie?
I czy żyję wśród Twych wspomnień?
Halina Gąsiorek-Gacek
Ciesz się człowieku.
Czas szybko leci.
Choćby dlatego,
że słońce świeci.
I ciesz się z tego,
co rzeczą ważną,
że słonko swieci
całkiem za darmo.
Ciesz sie człowieku,
że nie pada.
Radość uczucie
ważne nie lada.
A kiedy przyjdą
słoty i plucha,
pomoże Ci
pogoda ducha.
Halina Gąsiorek-Gacek
Ludzie dobrzy, sprawiedliwi,
bogobojni i uczcciwi...
Pracowici, empatyczni,
prawdomówni, romantyczni...
I artyści i malarze
i rzeźbiarze i pisarze...
I kapłani i żołnierze
i serc niewieścich rycerze...
Są po prostu solą ziemi.
I tej prawdy nikt nie zmieni.
Halina Gąsiorek-Gacek
Przed Tobą Boże
pokornie klękam
i Twego gniewu
Panie się lękam.
Wyznaję, wierzę
w Ciebie Boże,
ktory wiesz wszystko
i wszystko możesz.
I tylko Tobie
Panie ufam.
I tylko Twego
słowa słucham.
Za wszystkie łaski,
co potrzebuję,
a Ty mnie darzysz
nimi, dziekuję.
Halina Gąsiorek-Gacek
Prawda, że oboje kochamy.
A tak naprawdę co z tego mamy?
Jeśli od siebie oddaleni
żyjemy w późnej życia jesieni.
Topiąc swe smutki na życia polu.
Ja w mocnej kawie, Ty w alkoholu.
A nasza miłość czysta, prawdziwa
wolno umiera i dogorywa.
Mala iskieirką jeszcze sie tli.
Zostaną smutne noce i dni.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pogubiłam się
na polu miłości.
Coraz trudniej grać
o obojętności.
Serce niby kompas
kierunek wskazuje,
a rozsądek kaze grać,
łgać, że nie miłuje.
Ale serce to nie sługa
i robi co chce.
Dusza mu wtóruje.
Jak odnaleźć się?
Halina Gąsiorek-Gacek
Każdy z nas dąży do progu nieba.
Ominąć w życiu się go nie da.
Na samą myśl pocą się oczy,
czy człowiek zdoła go przekroczyć?
Płyną westchnienia pod obłoki.
Czy nie okaże się za wysoki?
Halina Gąsiorek-Gacek
Już niedaleko do mostu rozstań.
I nie pomoże słowo zostań.
I nie pomogą prośby, błaganie,
bo nieuchronne to rozstanie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Myślałam,ze Cie znałam,
dlatego pokochałam.
Sam sobie jestes winny,
że jesteś całkiem inny.
Sprzeciwia mi sie dusza
i wtóruje jej serce.
Takiego jaki jesteś
żadne z nich kochać nie chce.
Przyznaję, troche żal
i łza się w oku kręci,
że jestes jaki jesteś.
Pogrzebię Cię w pamięci.
Halina Gąsiorek-Gacek
Gruba ona, gruby on.
Sercea ich biją na jeden ton.
Taka z nich para, iście liryczna
i romantyczna i sympatyczma.
I takie szczęście wielkie, śliczne,
niepowtarzalne i niebotyczne.
Nie przeszkadzają im ich tusze.
Oboje mają piękne dusze.
Kochają szczerze i prawdziwie
i są szczęśliwi. Ja się nie dziwię.
Halina Gąsiorek-Gacek
Patrz na ludzi sercem,
to zobaczysz więcej.
I doznasz wzruszeń,
zobaczysz duszę.
Będziesz romantyczny
oraz empatyczny.
Dobry i uczciwy
i zobaczysz dziwy.
A może się uda,
że zobaczysz cuda.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kiedyś to był
przystojny szatyn.
W cnoty i zalety
bogaty.
A dzisiaj jak
gołąbek biały.
Już nie jest taki
okazały.
O duszy dodam
prawdę całą.
Jak była jest
nadal wspaniałą.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kiedyś przepiekna,
niby Anioł.
Wielu się ogłądało
za nią.
A dzisiaj twarz
pomarszczona.
I każdy mówi,
to już nie ona.
A ona czuje
się wciąż młoda.
A sprawia to
ducha pogoda.
I do radości
ma powody.
Ma duszę
wyjątkowej urody.
I chociaż oczy
zapadmięte,
widoki madal
mają piękne.
Halina Gąsiorek-Gacek
W moim życiu trudno
bez Ciebie i nudno.
W moim świecie cicho.
Szepcze tylko licho.
Wolność to okropna,
bo jestem samotna.
Przyjaciele mili
też mnie opuścili.
I mnie to nie dziwi,
bo byli fałszywi.
W moim świecie deszcz
oraz morze łez.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jak się masz mój drogi?
Jak się masz?
Jeśli Ci niedobrze,
to się skarż!
Jak kochane zdrówko?
Czy wciąż dopisuje?
Czy nieprzepijane
stęka i szwankuje?
I jak Twój portfelik?
Pełny i pękaty?
Czy odwrotnie pusty?
Nie tak jak przed laty.
Zwiedzasz obce kraje?
Świata geoprafię?
Czy tez podróżujesz
dziś palcem po mapie?
Czy masz wciąż przyjaciół?
Czy przwdziwi byli?
Czy na stare lata
tez Cię opuścili?
Halina Gąsiorek-Gacek
Są różne skoki.
Mylę się czyż?
Są skoki w dal.
Są skoki wzwyż.
Skoki narciarskie
i do wody.
Na trampolinie,
pełne urody.
I skoki
wywołujące szok.
Dowody zdrady.
To skoki w bok.
I skok co przyniósł
historii zwrot,
dobrobyt skoczka...
To skok przez płot.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jedno co martwi
ją i trapi,
gdzie jej duszycka
po smierci trafi?
I nim się skończy
ciałka droga,
czy dojdzie kresu
na własnych nogach?
A na dodatek
ma leków parę,
żeby nie ulec,
nie być ciężarem.
Halina Gąsiorek-Gacek
To wyadrzenie
bez precedensu,
ze w niczym już
nie widzę sensu.
Nie chce się kochać.
Nie chce się śnić.
Nie chce się tęsknić.
Nie che się żyć.
Nie chce sie pisać.
Pochwały zbierać.
Nie chce chorować.
Nie chce umierać.
Nie chce się mieć.
Nie chce się być.
Nie chce sie cierpieć.
A chce się wyć.
Halina Gąsiorek-Gacek
Czyżby to już,
czyżby to dziś
przyszło mi sen
wieczny śnić?
Ciało osłablo.
Ledwo sie rusza.
I na ramieniu
siedzi dusza.
I cała trzęsie
się i drży,
czy przyjdzie Anioł
dobry czy zły?
I czy do nieba
ją zabierze?
Czy też na piekielne
rubieże?
Halina Gąsiorek-Gacek
Pytasz czemu tyle
miłości w mych wierszach?
To proste, bo miłość
w życiu najważniejsza.
Największa miłość
nas stworzyła
i w serce nas
wyposażyła.
Żeby kochało
przez całe życie.
A człowiek żył
należycie.
Oj, gdyby światem
rządziła miłość,
zła oraz biedy
by nie było.
Piszę, co czuję
i w co wierzę
kochając Boga. świat,
ludzi szczerze.
Halina Gąsiorek-Gacek