Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Czuję na plecach
ogromny chłód.
Jakby chcicał serce
zamienić w lód.
I zimne stopy.
I zimne dłonie.
Ale me serce
miłością płonie.
Miłością wielką
i prawdziwą
oraz wzajemną
i szczęśliwą.
I chociaż ciało
na zawsze zaśnie,
płomien miłości
tej nie zgaśnie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham Cię Jezu
nie, bo tak trzeba.
Żeby się kiedyś
dostać do nieba.
Kocham Cię za to,
że jesteś z nami
i darzysz nas
swymi łaskami.
Za to,że jesteś.
Za to, że byłeś.
Za to że duszę
moją zbawiłeś...
Halina Gąsiorek-Gacek
Zabierz mnie Panie! Zabierz do siebie,
bo wszędzie dobrze, najlepiej w niebie.
Tak wierzę, ufam i uważam
i wszem i wobec to powtarzam.
Bo tam panuje prawdziwa miłość
i Boże prawo i sprawiedliwość.
A tu na ziemi ostatniej brak
i więdnie, schnie nadziei kwiat.
I nie ma szans na lepsze życie,
w miłości oraz w dobrobycie.
Wśród wiecznych wzgórz, na nieba niwach,
chciałabym być znowu szczęśliwa.
Halina Gąsiorek-Gacek
Co było jest ważne.
Ważniejsze przed nami.
A co najważniejsze
skryte za chmurami.
To każdego zycia
kudzkiego jest cel.
Chociaż nie wie nikt
co,jak, kiedy, gdzie?
I w którąkolwiek
spojrzeć stronę,
to wszędzie same
niewiadome.
Halina Gąsiorek-Gacek
Otulona żalem, niby ciepłym szalem
tęsknię i cierpię okrutnie stale.
Otulona żalem i smutkiem spowita
nie skarżę się Panie i o nic nie pytam.
Otulona żalem, nie wiem co przejdę
i co przeżyję zanim odejdę?
Otulona żalem, ronię gorzkie łzy
i ciągną mi się noce i dni.
Otulona żalem wsłuchując się w ciszę,
utraciłam humor, coraz smutniej piszę.
Otulona żalem z dodatkiem skromności
odchodzę powoli, zmierzam do wieczności.
Halina Gąsiorek-Gacek
Człowiek żyje, że radocha,
tylko wtedy, kiedy kocha.
A jeżeli nic nie czuje,
to nie żyje, wegetuje.
Jeśli nie chcesz wegetować,
to się zakochaj i od nowa.
Zacznij po prostu znowu żyć,
pragąć i marzyć oraz śnić.
I wielkie szczęście garściami rwać.
I dawać je oraz brać.
Halina Gąsiorek-Gacek
Wnet odejdę.
To nie heca.
Oddech śmierci
już na plecach.
Coraz to
wyraźniej czuję
i odczuwam.
Nie żartuję.
Dawno, od kiedy
pamiętam,
depcze mi ona
po piętach.
Ile jeszcze
i co przejdę,
nim na zawsze
już odejdę?
Halina Gąsiorek-Gacek
Boże Ojcze wszechmogący
tylko Panie Ciebie,
chcę zobaczyć z całej duszy
i oglądac w niebie.
Tylko Ciebie chcę podziwiać,
boś Tt Pan nad pany.
I tylko dla Ciebie
chcę pisać peany.
Tylko Tobie hołd oddawać
i przezd Toba klękać
oraz zginać kark.
Jutra się nie lękać.
Dziękować za wszystko.
Za życie, talenty...
Wszystkie Twoje dary
Boże niepojęty.
Halina Gąsiorek-Gacek
Ile życia mi zostało?
Czy to dużo, czy to mało?
To wiesz tylko Ty mój Panie.
Wiesz co było i się stanie.
Czy ulegnę w ziemskich progach?
Czy dojdę na własnych nogach?
Do celu, Panie do Ciebie.
Czy w ogóle dojdę? Nie wiem.
Wierzę, że mnie nie opuścisz.
Nie strącisz w piekieł czeluści.
Mojej duszy wiernej Tobie,
kiedy ciało legnie w grobie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pierwsza miłość
najpiękniejsza.
Żyje we wspomnieniach,
w wierszach.
Pierwsza miłość
na serc fali,
delikatna
jak aksamit.
Pierwsza miłość
jak dziecinna,
niebotyczna
i niewinna.
Halina Gąsiorek-Gacek
Nikt nie wie co go
jeszcze czeka?
Czy droga do nieba
bliska czy daleka?
Ciekawość każdemu
w brzuchu dziurę wierci:
Co czeka za życia
jeszcze, co po śmierci?
Jedno jest pewne,
kto biedę klepie
wierzy,że w niebie,
w raju jest lepiej.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pokochala księcia,
ale nie do wzięcia.
W konsekwencji miłość
nie dała jej szczęścia.
I książę pokochał
panią nie do wzięcia.
Też nieszczęśliwie.
Nie do pojęcia.
I choć kochali
się wzajemnie,
oboje cierpieli
bardzo, potajemnie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Łzy są objawem wzruszeniia.
Radości albo cierpienia.
Płyną z serca oraz z duszy.
Łza topi lody i skały kruszy.
Łzy i tą właściwość mają:
Człowieka uszlachetniają.
Halina Gąsiorek-Gacek
Deszcz o szyby dzwoni.
Kropla kroplę goni.
I to są nuty
deszczowej symfonii.
Moknie cały swiat.
Mokną domy, drzewa...
Czy to niebo płacze?
Czy ziemię podlewa?
Halina Gąsiorek-Gacek
Gdy pomyślę, jest mi smutno.
W czyich rękach nasze jutro?
Czy to czyste, dobre ręce?
Z nimi w parze dobre serce?
Czy splamione, lepkie, nie wiem,
co grabią tylko do siebie
Pomnażając swój majątek.
A dla innych, jakże skąpe!
A co najgorsze w ziemskich progach,
że się nie boją Pana Boga!
Halina Gąsiorek-Gacek
Zabierz mnie Panie.
Zabierz mnie wcześniej.
Zabierz mnie nagle
i bezboleśnie.
Nie daj chorować,
cieprpię lat parę,
oraz dla bliskich
stać się cieżarem.
Nie daj mi ulec.
A pozwól, przebacz,
na własnych nogach
daj dojść do nieba.
Halina Gąsiorek-Gacek
Panie, Ty o mnie wszystko wiesz.
Co było, jest i będzie też.
Twoją to Panie jest zasługą,
że żyję i żyję dość długo.
Dałeś mi Panie tyle cnót, zalet
oraz talentów. I to parę,
Wiesz jak starałam się je rozwinąć.
Udało się trochę zasłynąć.
A ja niepewna pytam nieśmiało:
Czy Tobie Panie się podobało?
Chcę poznać już Twoje zdanie.
Proszę pokornie: Zabierz mnie Panie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Mów mi ty. Mów mi tak.
Znamy się już wiele lat.
Wiele wiosen, mnóstwo zim.
I kochamy się. Rzecz w tym.
Że oboje już w jesieni.
I nikt tego nie odmieni.
Że bez siebie tyle dni.
Proszę bardzo, mów mi ty.
Mów mi ty. Nie pytaj czemu.
Proszę mów mi, po imieniu.
Mów mi ty. Tak jak wsyscy,
mówią sobie ludzie bliscy.
Halina Gasiorek-Gacek