Ptaszek, kot i lis

Leci ptaszek i niechcąco,

potrzeba nie psota,

spada na ziemię co nieco,

bywa,że na kota.

Spojrzał w górę kot niecnota,

ptaszek marnocina,

schował się, gdzie pełna micha

do domu, bo zima.

Widząc kota biedny ptaszek

zaraz pełny strachu,

by odpocząć choć na chwilę

nie przysiadł na dachu.

Głodno, chłodno, jak to zimą,

ptaszyna osłabła,

miała szczęscie, bo spadając

spadła w ciepłe bagna.

Ogrzał sie ptaszek, nie zamarzł,

gdy poczuł weselej,

zaczął radośnie i głosno

wyśpiewywać trele.

Długo cieszyć się nie zdążył,

że piękny ten swiat,

bo go z bagna lis, co krążył,

wyciagnął i zjadł.

Jaki morał z bajki płynie?

A może i parę:

Jak ci dobrze, to siedź cicho

i ciesz sie z umiarem!

Że nie każdy kto na głowę

narobi, to wróg

i nie każdy mści sie za to,

nawet gdyby mógł.

W życiu w najtrudniejszych chwilach

cud się zdarza czasem,

a kto z bagna cię wyciągnie

nie każdy przyjaciel...

Halina Gąsiorek-Gacek