Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Chcesz Mateczko, by Twe dziecko
nie musiało robić?
Opraw w ramki i na ścianę,
będzie pokój zdobić.
Z czasem i tak sie zmarnuje,
z prostego powodu,
bo jak mama z sił opadnie
dziecko umrze z głodu.
Nie chcesz Matko swego dziecka
stracić i zmarnować,
nauczże go pracę kochać,
a ludzi szanować.
Halina Gąsiorek-Gacek
Śmiej sie pajacu i połykaj łzy!
Klaun przeciez płakac nie moze.
Zdław w gardle jek, zawodu krzyk!
Czy tego chciałeś? Panie Boże!
Uratuj strzępy serca klauna,
bo rosną raną na ranie.
Jak długo zechcesz śmiać się będzie,
tylko go nie opuszczaj, Panie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Coraz to mocniej zieleniejąc
kłóci sie szynka z baleronem,
ze leżąc obok, tak bezczelnie,
odsłlania szynki słabą stronę!
Że warstwą tłuszczu otulona,
i to dość grubą, nie z jej winy.
To błąd szynkarza, ze zostawił
na niej pokaźny płat słoniny.
To, że wyprzedza ją w popycie
i parę razy mniej odmrażany,
ma niższą cenę, ten owędzony
gruby baleron poprzerastany.
Pocą sie, leżąc na wystawie
i zmian klimatu znosząć udręki.
Zgodnie zazdroszczą salcesonowi,
że bez mrożenia idzie od ręki!
Takie byle co sprasowane,
żelatynową ścięte wodą:
ryj, swińskie ucho, tłuste podgardle
na samym czele podąża z modą.
I tylko świnia z tego kontenta!
Rośnie aż kwiczy zadowolona,
ze wszystko swińskie znów się liczy
i to. co ryje i od ogona!
Halina Gąsiorek-Gacek
Zwrot czy tytuł: Proszę pani,
a znaczenie słowa?
W naszych czasach używany,
jako forma grzecznościowa.
Ale idą nowe czasy
i znaczenie, właśnie.
Z grzczności się mówi: Pani.
A do pani; Jasnie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Kręcą, przykrecają.
Diabełek się cieszy!
Jak przykręcą mocniej,
to duszyczka zgrzeszy!
Gdy od razu nie uleci
w błękitne przestworze
i spróbuje przeżyć,
nie zgrzeszyć nie może!
Choć sie nie odważy
nic nikomu wziąć,
nie potrafi kłamać,
ale będzie kląć!
Chętnie by przygrzał
co zacniejsze sadla,
że cala wina
znów spadnie na diabła!
Halina Gąsiorek-Gacek
Każda liszka ogon nosi,
bo to liszki strój.
Nawet jeśli go napuszy,
chwali ogon swój.
Ale wtedy liszce biada,
kiedy zań chwalona.
Co robi stworzenie
co nie ma ogona?
Nagonka na liszkę.
Niechaj popamięta!
Zniszczymy jej ogon
depcząc jej po piętach.
Nie lubimy liszek
za ogony. Szczerze.
A tak chętnie z ich futer
stawiamy kołnierze.
Halina Gąsiorek-Gacek
Dzień za dniem jak koraliki
los na nitkę niże.
Choć nie widać kresu dni,
koniec coraz blizej.
Różne wzory i kolory
nizanych korali.
Jak oceni pracę Mistrz,
zgani czy pochwali?
Czy zachowa sznur paciorków
na chwałę dla siebie
i rozsieje z pyłem gwiazd
na szczęśliwym niebie?
Czy na powrót marnym prochem
rozrzuci na ziemię,
na wieczne konanie
i na potępienie?
Halina Gąsiorek-Gacek
Jak ten czas nam szybko leci,
to już trzecie z tysiącleci.
Spytasz dorosłych i dzieci,
najważniejsze eci - peci!
C o to jest to eci - peci?
Gdy za kołnierz komuś wleci
i poczuje za koszulą,
jakby diabła miał za skorą!
A jak wpadnie do keiszeni,
może los człowieka zmienić,
choć wie mądry równo głupi,
że nie wszystko za nie kupi.
Gdy zdobędzie,choć niewiele
czy w tygodniu czy w niedzielę,
zaraz na zakupy leci,
tak go parzy eci - peci!
Jemu hołdują i służą.
Każdy pragnnie mieć go dużo.
Gotów sprzedać się poświęcić,
byle zdobyc eci - peci!
Wszystkim rządzi eci - peci,
tym co ceni się i święci.
I co będzie i co było,
a powinna rządzić miłość.
Co to jest to eci- peci?
Czas wyjasnić i oświecić:
Dzisiaj zwą tak pieniądz duży
i nasiona z dzikiej rózy.
Halina Gąsiorek-Gacek
Separacja, wybawienie!
I możliwość dla para nowa.
W zgodzie z prawem i sumieniem
par excellence, wyjątkowa!
Co z aulga! Biją brawo,
gość i małżonek liczny,
móc odseparować starą
w zgodzie z prawem kanonicznym!
I żon mozliwość nie zraża,
mimo ansy, serca zadry.
Po co biedaków narażać
na uboczne skutki wiagry?!
Możliwy podział majątku.
Niemożliwość dziedziczenia.
Gdy para nie ma potomków,
społeczny przepadek mienia!
Z inną ślubu brać nie może.
Każdy ma kłopoty duże.
Nijak bez pomocy pań
zaradzić męskiej naturze...
Co natura, to natura.
Tu nikomu nie do śmiechu.
Mogą spotkać się znów zejść
i zabawić się be zgrzechu!
Może paniom, o ironio,
za pomoc rugują winę?
I miast grzechu w rzeczy samej
zaliczą dobry uczynek?
Co tez człowiek nie wymyśli,
by byc niby w zgodzie z wiarą?
Diabłu nawet sie nie przysni,
bucha piekło pełna parą!
Halina Gąsiorek-Gacek
Żona winna być jak książka
w zacnym księgozbiorze.
I mężowi nie powinna,
znudzić się nie może.
Jak cymelia wyjątkowa
i niesamowita,
z której zawsze coś nowego
dowie się, wyczyta.
Mąż jak ktoś ceniący sztukę
i dzieła ciekawe,
winien zapewnić jej półkę
godną i oprawę.
Cenić, chwalić nią, zachwycać,
jak na dzieła rzadkie
chuchać, dmuchać, nie pożyczać!
Wciąż dbać o okładkę.
Taka para i po latach
budzi podziw nieraz,
kiedy mama jak wolumen,
tato jak mecenas.
Jeszcze większy babcia z dziadkiem.
Twierdzą dzieci, wnuki:
Co gruchają jak gołąbki,
bo mądrzy jak kruki.
Takie życie to poezja!
Możecie mi wierzyć,
której w książkach nie znajdziecie.
Wielkie szczęście przeżyć.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jestem spod znaku Ryby.
Los do mnie: Moja rybko,
chcesz złotą być, to bądź,
lecz łuskę nie tak szybko!
W żadnym oceanie
życia się nie liczę.
Nie mam złotej łuski,
dwa nie spełniam życzeń.
Trzy, jestem jak ciernik,
nie ma co się głowić,
malutka, skromniutka.
Takich się nie łowi!
Halina Gąsiorek-Gacek
Nasza władza ciut przesadza.
Same plusy. To sie zgadza.
Tu plus, tam plus ludzi mami.
Tak stawiają sobie sami.
Halina Gąsiorek-Gacek
Poszła babka przed śniadaniem
do ośrodka na badanie.
Okazało się w ośrodku,
ze ma dużo cukru w środku.
Słodka babka, fakt człowieku
męski specjał! Lecz w tym, wieku?
Owszem słodka! Heca hecą
roje os, pszczół za nia lecą!
Na widok szerszeni, fakt,
każdy by ze strachu zbladł.
Zbladła babka, nikt nie przeczy.
Sama ziołami się leczy.
Pije dużo! To nie dziwy.
Sok z ogórka i z pokrzywy!
Halina Gąsiorek-Gacek
A mnie wystarczy i nie chcę więcej.
Na wielkim świecie malńkie miejsce,
w którym żyć można spokojnie wierzyć,
że moje miejsce mnie się należy.
I jeszcze spotkać życzliwe serce.
To mi wystarczy. I nie chcę więcej!
Halina Gąsiorek-Gacek
Moja klatka niewidoczna
zwykłym ludzkim wzrokiem.
Nie ma ścian, nie ma drzwi,
nie ma także okien.
Nie ma zamków, ani klamek,
ani podłóg, ni sufitu.
Tylko ma widok na dno
i wolność uszczytu.
Loty dawno połamane.
W górę nie ulecę.
Zewsząd pomoc pcha na dno,
a ja staczac nie chcę.
Tak poddana innych woli.
Co mi wolno? Skrycie
marzę sobie i usycham
z tęsknoty za życiem.
Czasem wymknie mi się słowo.
Brzmi jak skaragi zdanie.
Coraz ciaśniej mi w tej klatce.
Czyżbym rosła? Panie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Co zostanie po mnie jeszcze
oprócz zapomnienia?
Trwałe ślady ostrzem dłuta
wyryte w kamieniach.
Były zimne wszystkie twarde.
Głaz niejeden z wielu
kusił kształtem, pięknie dzwonił,
lecz nie miał poleru.
A ja chciałam wyryć na nich
słowa najpiękniejsze.
Cóż, gdy łatwiej wzruszyć kamień
dłutem, niźli wierszem.
Halina Gąsiorek-Gacek
Mnie dotknąć nie warto, ni pytać, ni gdybać,
bo jestem milcząca, zimna niby ryba.
Ani mnie na twister, ftustego robaczka,
ani na błysk złowić, ani do kasaczka.
Ani mnie w akwarium umiescić za szybką.
Nie jestem welonką, ani złotą rybką.
Ani mnie na obiad, kolacje, śniadania,
bo jestem niestrawna, coś niby pirania.
Rozbiorę Cię smiałku, aż do samych kości!
Albo stane w gardłe, chociaż nie mam ości.
Żyję jak sum na dnie, chociaż nie mam wąsów.
Jesli mnie ktoś dotknie, nie oszczędzę wstrząsu!
I nie jstem drętwą, ni matwą, a sepię
zostawiam za sobą. Omijać mnie lepiej!
Kogo i dlaczego, spod jakiego znaku,
przed czym chciala ostrzec ryba, znak zodiaku?
Halina Gąsiorek-Gacek
Ach te baby! Feministki
nie chcą Panie z nieba manny.
Wszystko robić chcą byc wszystkim
i ciągnie je do sutanny!
Nie wiem czego im brakuje?
Wybacz, ze pytanie zadam:
Do cnót pociąg każdy czuje,
kto zawinił czart czy Adam?
Że wśród zacności rozkwitu,
kiedy Ewa chce być pierwsza,
nie ciągnie jej do habitu?
Trudna prawda. Koniec wiersza.
Halina Gąsiorek-Gacek
Leć z nami! Wabiły
gęś domową dzikie,
nim ku ciepłym krajom
odleciały z krzykiem.
Nie dla mnie wojaże,
upadki i wzloty,
bo mi dobrzy ludzie
podcinają loty.
Halina Gąsiorek-Gacek
Nie uciekniesz przed swym losem,
ani przeznaczeniem,
jeśli Panu spodobało
zmiażdżyć Cię cierpieniem.
Nie uciekniesz przed miłością,
serca nie powstrzymasz.
Niezależnie celnie trafia
strzała Kupidyna.
Nie uciekniesz przed wspomnieniem,
bo pamięć zawzięta.
Najdłużej przypomina to,
czego się nie chce pamiętać.
Nie uciekniesz przed sumieniem,
jeśli Twoja wina.
Gryźć Cię będzie swym wyrzutem
i błąd przypominać.
Nie uciekniesz przed cierpieniem.
Rana nie pozwoli.
Choćbyś wyjął cierń i zniszczył,
nawet blizna po nim boli.
A przed ludzką złośliwością
nigdzie się nie schowasz.
Nie dosięgną Cię kamienie,
to dolecą słowa.
Jeśli Pan Bóg Cię obdarzył
trudną losu kartą,
żyj uczciwie, może wygrasz,
uciekać nie warto!
Halina Gąsiorek-Gacek
Jestem szara, jak mysz polna.
Badylarka, żyje wolna.
A ja niby mysz domowa,
nie mam kąta, by się schować.
Los czarodziej, jak kot bury,
nie pozwala mi wyjść z dziury.
Nie cierpi mnie, bez dwóch zdań,
jak większość znajomych pań.
Za co więzi? Nie wiem. Szczerze.
Chyba, że za dziury w serze.
Ja ser kocham z powodów trzech:
Jest pyszny, zdrowy i wzbudza śmiech!
Halina Gąsiorek-Gacek
Szary ptaszek co dzień z rana
wdzięcznie ćwierkał chwaląc Pana!
W prostych hymnach uwielbienia
chwalił też Jego stworzenia.
Zamiast hołdów i laurek.
rozdmuchiwał puszek piórek.
A gołębiom zmywał głowę,
ze nie wszystkie z nich pocztowe!
Prosty śpiew i pawie wzruszył,
bo rozbawił nieźle uszy.
Lecz zw ogrodzie szlachetności
nie ma miejsca dla szarości.
Kto by tam ćwierkania słuchał,
gdzie się skrzeczy albo grucha.
Szydzą ptaszę, prosto gada,
a złote ziarna podkrada!
Szare piórka, mała głowka,
skąd mądrości w prostych słówkach?
Stroszą pióra, pozy robią,
straszą nawet, że zadziobią!
Szary ptaszek na obronę,
że ma duszę jak skowronek.
A to dar od Pana świata,
co pozwala wyżej wzlatać.
Halina Gąsiorek-Gacek
Mała Rechotka zielona jak liść.
Czy spadła z deszczem? Nikt nie wie do dziś.
Żabka Rzekotka rechotką dobrą.
Stanąwszy oko w oko z kobrą:
Kobra ofiarę przyciaga wzrokiem.
Żabka się broni i tak ją połknie.
Rechotka prosi: Kum, dajże szansę,
pożyjmy sobie, ale z dystansem.
Ty nie wytężaj zbyt mocno oka,
a ja z dystansku będę rechotać.
Kobra syknęła: Gadem nie głazem.
Ulitowała sie nad płazem.
I czy jej kąska nie było żal?
Popełzla sobie gdzieś w siną dal.
Wdzięczna Rechotka przez dni i noce:
Kobra jest dobra i kum. Rechoce.
Słysząc Rechotkę nie wierzcie jeszcze.
Pytajcie żab. Spadają z deszczem?
Halina Gąsiorek-Gacek
Gdzieś w zatrutej, mętnej wodzie
żyła sobie ryba z rakiem.
Uparcie pływała co dzień
powtarzając: Figa z makiem!
Kiedy rak zastawiał kleszcze,
żeby rybę złapać w nie,
powtarzała: Proszę, jeszcze,
jeszcze naostrzone źle.
Wycofywał się raczysko
i przez wiele, wiele dni
ostrzył kleszcze, to nie wszystko,
mocno ostrzy je do dziś.
Jesli nikt nie jest złósliwy,
mozna sie dogadać przecież.
Z rybą dialog niemożliwy,
to największy milczek w świecie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Spójrz, Janko mucha przez wszystkie dni
beztrosko brzęczy, na wszystko pstrzy!
Najwyższy pułap bez trudu, znoju,
równo na dworze czy w pokoju.
Osiąga, lata gdzie chce tam siada
i nigdy za nic nie odpowiada!
Prawda to stara, a nie nowa,
prym wiedzie plujka i domowa.
Mucha to owad. Człowiek nie kiep.
Lecz nie pomogą packa i lep.
Ani muchozol w aerozolu.
Wytępisz w domu, przeżyje w polu...
I jak nijako muchę docenić,
tak trudno znieść, nijak wyplenić.
Halina Gąsiorek-Gacek
Wspominamy czasy, te za króla Sasa,
bo te nasze czasy też dotyczą pasa.
Jedni sobie zyją, jak za tamtych czasów,
innym zalecają przyciąganie pasów.
Ale co się stanie, jak zabraknie dziurek
i przyjdzie nam pasy zamienić na sznurek?
Ten, kto nie zapomni historii o Sasie,
daj Boże, by sznurek wiązał tylko w pasie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Ganił osioł muła, że nie tęgi w uszach!
Gdy usłyszy: Wio! To od razu rusza.
Siła, karność konia i sylwetka rosla,
ale muł powinien mieć co nieco z osła.
I nuż muła szkolić w tajnikach, sekretach,
jak wykiwać pana, furmana ,stangreta.
Choćby pan osła ciagnął za uszy,
jak się osioł uprze, to z miejsca nie ruszy!
Póki nie dostanie owsa albo siana,
póty demokracją silniejszy od pana!
Muł uwierzył w racje oraz ośle słowa,
postanowił własne prawo wypróbować.
Nazajutrz nie ruszył i stępa na raty,
aż od woźnicy dostał tęgie baty!
Poczuł smak głupoty, która go poniosła
i zrozumiał, że głupszy ten, kto słucha osła.
Gdy głupota wierzchem, galopem lub cwałem,
jak w bajce, tak w zyciu kończy sie morałem.
Halina Gąsiorek-Gacek
Raz lisica głodem próżności wiedziona,
chaciała zerwać słodkiej winorośli grona.
Rosły za wysoko. Gdy się nie udało,
stwierdziła: Nie warto! Cierpkie i za mało!
Ludzie w życiu grają taką samą kartą.
Gdy im cos nie wyjdzie, twierdzą, że nie warto!
Sami nie potrafią, a innych zdolności
oceniają często, że są bez wartości...
Halina Gąsiorek-Gacek
Pytał tygrys tygrysicy,
czemu wabi go i ryczy?
Tygrysica rzekła: Kotku,
prawda zawsze leży w śwodku.
W tym tkwi siła przyciągania,
co i kusi i zabrania!
Halina Gąsiorek-Gacek
Raz turysta wracał wiecziorem, nie nocą,
przystanął na chwilę, by trochę odpocząć.
Zaraz stróż, nie anioł skądś sie napatoczył
i dawaj na bacę,ze ze szlaku zboczył!
Dał nie dał mandatu? Głośno trąbił z łaską,
ze złapał na boku, w lesie kogoś z laską.
Miast zbójom poświęcić trochę więcej troski,
zaczepiać niewinnych z tej samiutkiej wioski!
Jedno mówią, prawda. Inni,że to plotka.
A ja, niewiadomo kto i kogo spotkał?
Prawda, za głupotę najwiecej się płaci,
a diabeł przybiera różniste postaci.
Halina Gąsiorek-Gacek