Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Co się nie robi
dla kariery.
I nic to progi.
Nic to bariery.
Niektórzy nawet,
historia smutna,
idą do celu
nawet po trupach.
I liczni, tu
zaznaczyć muszę,
oddali wzamian
diabłu duszę.
I co zrobili
i to co mają
po śmierci na
ziemi zostawią.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pewna pani z takim gestem:
Co ja to nie jestem!
Dumna, pyszna, się nadyma
bez pieniędzy, wykształcenia.
Na dodatek nie urosła
i o wszystko jest zazdrosna.
A naprawdę tak to jest,
nie stać jej na żaden gest.
Mimo mozolnego życia,
jest to gest bez pokrycia.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kochaj Człowieku!
Poddaj się miłości.
Ale wystrzedaj
się zazdrości.
I nie dopuszcaj
nienawiści,
a szczęście w miłości
się ziści.
Gdy przyjdzie cierpieć,
miłość zadana,
to cierp w pokorze.
Cierp bez szemrania.
Halina Gąsiorek-Gacek
Nikt nie wie o czym
ptaki spiewają?
TYm śpiewem Bogu
cześć swą oddają.
Skowronek dzowi
na cały głos.
Kukułka kuka,
a gwiżdże kos.
I słowik kląska
nieco inaczej.
I sroka skrzeczy,
a wrona kracze.
Wróbelek ćwierka.
Bician klekocze.
I sowa huka
przez całe noce.
Kogut pieje.
Kura gdacze.
Indyk gulgocze.
Kaczka kwacze.
Skrzeczy paw,
i gęś gęga.
A ich śpiew
nieba dosięga.
Halina Gąsiorek-Gacek
Za oknem wiatr
drzewa chyli.
I co się dzieje
w takiej chwili?
Drzewa na wietrze,
wśród ziemskich progów,
kłaniają się
Stwórcy i Bogu.
Klaniaja się,
szumią, szeleszczą
niezrozumiałą
dla ludzi treścią.
Halina Gąsiorek-Gacek
Miłość z wszystkiego
jest najważniejsza.
I jest jej pełno
w moich wierszach.
I w moim sercu
miłość gości.
I to od wczesnych
lat młodości.
Po Bogu człowiek
najważniejszy.
I jest podmiotem
moich wierszy.
I to, że różne
są miłości.
I trwa odwieczny
za szczęściem pościg.
Miłość dla duszy
jest ukojeniem.
A bywa, że i
jest cierpieniem.
Halina Gąsiorek-Gacek
Powiem,ze kocham.
I to bez klaki.
Ale nie powiem
kto to taki?
Mój obiekt westchnień
jest przystojny
i wykształcony
i bogobojny.
I dużo umie
i dużo wie.
Wiem, że on także
kocha mnie.
Oboje wiemy
kochając Pana,
że jest to miłość
zakazana.
Nasza postawa
jest właściwa,
bo jest miłość
niemożliwa.
Halina Gąsiorek-Gacek
Pyszsłkowaty,
pusty, jałowy,
zarozumiały
i bezcelowy.
Chełpliwy,
zadufany i lichy,
spłycony oraz
pełen pychy.
Halina Gąsiorek-Gacek
Zranione serce
wiecznie krwawi.
Nic go nie cieszy.
Nic go nie bawi.
Zranione serce
kłuje i boli.
Rana zapomnieć
nie pozwoli.
I nie zabliźni
się serca rana,
niby sztyletem
słowem zadana.
Albo zranione
niby strzałą.
Tak będzie cierpieć
przez wieczność całą.
Halina Gąsiorek-Gacek
Zabierz mnie już
Boże drogi!
Nie chcę być
kulą u nogi...
I by było
wszystko jasne,
nie chcę być
zbędnym balastem.
A do tego
obaw parę,
dla nikogo
być ciężarem...
Halina Gąsiorek-Gacek
Mija miesiąc
za miesiącem.
Trudno związać
koniec z końcem.
Wszystkie ceny
podwyższają,
a końce się
oddalają.
Bo wypłaty
stoją w miejscu.
I ciężko na
duszy, sercu.
Biedak znosi
biedę jędzę.
Lęka się, że
wpadnie w nędzę.
Halina Gąsiorek-Gacek
Gwałtu, rety!
Co się dzieje?
Ceny rosną!
Prąd drożeje!
Co to znaczy?
Prawda blisko.
Znowu podrożeje
wszystko!
I tu się nam
luksus kończy.
Co nieco
trzeba wyłączyć?!
A niedługo,
to nie hece,
trzeba będzie
przejść na świecie.
A i opcja
jest możliwa,
że wrócimy
do łuczywa...
Halina Gąsiorek-Gacek
Tak bardzo tęsknię
i brak mi Ciebie.
Zabierz mnie na
spacer po niebie.
I zabierz proszę
mnie niebogę,
na spacer po
Mlecznej drodze.
I w blasku słońca,
ksieżyca, gwiazd,
zabierz mnie do
niebieskich miast.
Zabierz mnie i
na rajskie łąki,
gdzie dzwonią
niebieskie skowronki.
Widok wzgórz wiecznych
niesamowity.
Zabierz zdobywać
mnie ich szczyty.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham Cię nadal.
Nie mogę przestać.
Ale na więcej
mnie już nie stać.
Wszystko to toczy
się w sferze myśli.
I śni się, ale
nigdy nie wyśni.
I moja pamięć
Cię przypomina.
I podpowiada
to Twoja wina.
To Ty odszedłeś
w siną dal,
wzbudzając smutek
oraz żal.
Skazując nas
na tęsknotę.
Nie zmienisz tego
nawet powrotem.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham życie.
Kocham świat.
Kocham słońce.
Kocham wiatr.
Kocham los swój.
Kocham zdrowie.
Kocham ludzi.
Kocham, powiem.
Kocham dzieci,
ojcowiznę.
I przyrodę
i Ojczyznę.
Kocham bliźniego.
Ja nieboga.
A najmocniej
kocham Boga!
Halina Gąsiorek-Gacek
Jestem naa głodzie.
Głodzie miłości,
która nie zdradzi
i nie zazdrości.
Która od zła
wszelkiego stroni
oraz nie sięga
nigdy i po nic.
Co powoduje
i serca drżenie
i słodkie jego
zniewolenie.
Tej co pomaga,
co nie powiedzieć
w ludzkim nieszczęściu,
w chorobie, w biedzie.
Co daje radość.
Jej jak najwięcej
i która rodzi
prawdziwe szczęście.
Halina Gąsiorek-Gacek
Opozycja, jak lis krąży
i do głównej władzy dąży.
I na wstępie obiecuje,
że dodatki zlikwiduje.
Jeśli zlikwiduje plusy,
to zoastaną jej minusy.
Co to da? Argument jeden,
poszerzą, pogłębią biedę!
Co o tym można powiedzieć?
Że zależy jej na biedzie..
I to prawda, to nie żart,
ile dla niej człowiek wart!?
Halina Gąsiorek-Gacek
To wiadomość przebojowa!
W Polsce ma byc broń jądrowa!?
Całe szczęście, postep duzy,
nie wolno jej bedzie użyć...
A decydentem, to nie gra,
jest Pan Prezydent USA.
A co dla Polski? Rzecz niepojęta,
nowe straszaki i nowe pęta.
Broń Panie Boże od rozkazu
i skażonego krajobrazu.
I nie daj ofiar ludzkich, cennych,
zniszczeń i chorób popromiennych...
A co najgorsze, bez przesady,
ocal swiat cały od zagłady!
Halina Gąsiorek-Gacek
Kiedy już odeszedł
na zawsze mąż,
zabierz mnie Panie!
Prosiła wciąż.
I nie bez żalu
i pretensji,
trudno jej było
wyżyć z jednej pensji.
Wszak co innego
jest wyżyć z dwóch.
Ile jest takich
dziś biednych wdów?
A na zachodzi,
o to pretensje,
wdowcy i wdowy
mają po dwie pensje.
A polskie wdowy,
bez zbędnych ocen,
mają tylko jednej
osiemdziesiąt procent.
Halina Gąsiorek-Gacek
Między nami cisza.
Chwila chwilę goni.
Nikt z nas nie napisze.
Nikt z nas nie zadzwoni.
Nikt z nas nie przyjedzie.
Nic nas już nie łączy.
Kolejna znajomość
tak się dla nas kończy.
A co tak naprawdę
było między nami?
Nic się nie zdarzyło,
sumienia nie plami.
Halina Gąsiorek-Gacek