Muł i osioł

Ganił osioł muła, że nie tęgi w uszach!

Gdy usłyszy: Wio! To od razu rusza.

Siła, karność konia i sylwetka rosla,

ale muł powinien mieć co nieco z osła.

I nuż muła szkolić w tajnikach, sekretach,

jak wykiwać pana, furmana ,stangreta.

Choćby pan osła ciagnął za uszy,

jak się osioł uprze, to z miejsca nie ruszy!

Póki nie dostanie owsa albo siana,

póty demokracją silniejszy od pana!

Muł uwierzył w racje oraz ośle słowa,

postanowił własne prawo wypróbować.

Nazajutrz nie ruszył i stępa na raty,

aż od woźnicy dostał tęgie baty!

Poczuł smak głupoty, która go poniosła

i zrozumiał, że głupszy ten, kto słucha osła.

Gdy głupota wierzchem, galopem lub cwałem,

jak w bajce, tak w zyciu kończy sie morałem.

Halina Gąsiorek-Gacek