Serce jak mozaika

Jakże mi wierzyć w niebo pogodne?

Kochać Cie godnie, czyli sercem całym?

Rozmieniłam je Panie na drobne

i rozdałam po kawałku małym.

Ile z nich jeszcze czuje i bije,

ile z nich trafiło na rozdroże

i przepadlo bez wieści, nie żyje?

Wiesz, jak brak mi ich, Panie Boże!

Wiem, niedługo mi przyjdzie umierać.

Słabnie wszystko, nie tylko ręce.

Czy potrafię je wszyskie pozbierać,

jak mozaikę ułożyc z nich serce?

Tak, by mogło się Panie podobać

i miłości Twej stało sie godne,

choć kawałkiem na zycia drogach

zasłużyło na niebo pogodne.

Halina Gąsiorek-Gacek