Szanujmy serca

Szanujmy serca wielkie i proste,

te szczerozłote i kryształowe,

ale najbardziej szanujmy własne,

by było dobre i silne, zdrowe.

Serce dla wsyztskich sługą i panem

i przyjacielem, co nie zawodzi,

bezcennym skarbem, darem, organem,

póki mu człowiek sam nie zaszkodzi.

Potegą uczuć, a zwłaszcza złości,

pracą nad siły, potyczką z losem,

niestrawnościami tłuszczów. słodkości

lub alkoholem i papierosem.

Kawą po nocy nieprzespanej,

głębią próżności: solą i pieprzem,

wszystkim co kłuje i łzawi oczy,

a co wydaje się być najlepsze.

Bo sercu szkodzi w nadmiarze wszystko.

To szczera prawda, nie żart, nie kawał.

Czy robotnikiem jest czy artystą,

tak twierdzi każdy, kto przeżył zawał.

O śmierć sie otarł i od tej pory

zycie dla niego najwiecej znaczy,

niczym mu złoto, sława, amory,

wsłuchany w serce wie, sercem patrzy.

Jak człowiek żyje, tak serce bije!

Dopóki czuje, żyje na pewno!

Szanujmy serca swoje i czyje,

bo każdy człowiek ma tylko jedno!

Halina Gąsiorek-Gacek