Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Bo mama zrobi wszysko dla swych dzieci...
Za to dla mamy, słoneczko świeci.
I szemrze strumyk i szumią drzewa.
Wiatr w nich dla mamy piosenki śpiewa.
O jej troskach i kłopotach,
o smuteczkach i radości.
Jest to pieśn i wielkiej
matczynej miłości.
A czasem figlarz usiądzie na płocie
i śpiewa bezczelnie o jej głupocie:
Że mama zrobi wszystko dla swoich dzieci.
Za to dla mamy słoneczko świeci.
I szemrze strumyk i......
Halina Gąsiorek-Gacek
Idzie Mateńka i zioła zbiera
na łąkach i przy drodze.
Idzie i szuka czego jej trzeba,
lecz nigdzie znaleźć nie może.
Dokoła chwasty, rzepy, pokrzywy,
tu czarny lulek, tam szalej,
tudzież wywłócznik, krwiściąg i pałka.
Nie widzi, idzie dalej.
Ranią ją w stopy ciernie i głazy,
krzaki cierniste przydrożne,
Ale cierpliwie idzie i szuka.
Trafiła na gołoborze.
Wszędzie goryczka, mniszek i piołun,
rumianek posplity,
dobry na wszelkie stany zapalne
oraz na różne wykwity.
Idzie Mateńka i szuka nadal.
TYle lubczyku Jej trzeba!
By każde ziarnko z miarki Bożej
trafiło do spichrzów nieba.
Któraż to matka na polskich drogach
tak czuła, cierpliwa i dzielna,
co kocha wszystkie swoje dzieci?
To Matka Boska Zielna.
Halina Gąsiorek-Gacek
Bajka głosi,że prawdziwych
poznajemy w biedzie.
Lecz nie każda bieda
przecież jest niedźwiedziem.
Gdy któregoś z przyjaciół
nieszczęście spotyka,
drugi nie na drzewo
tylko go unika.
Ale kiedy jemu
los psikusa sprawi,
lgnie do przyjaciela.
Na pewno się zjawi.
Prawdziwych przyjaciół
bieda nie rozdziela.
Raz masz biedę własną,
a raz przyjaciela.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kręcą, przykręcają,
diabełek się cieszy.
Jak przykręcą mocniej,
to duszyczka zgrzeszy!
Gdy od razu nie uleci
w niebieskie przestworze
i spróbuje przeżyć,
nie zgrzeszyć nie może.
I choć nie potrafi
nic nikomu wziąć,
płotkować i kłamać,
ale będzie kląć!
Halina Gąsiorek-Gacek
Jest na tej ziemi jedyne z ludzkich
serce, co kocha wielką miłością.
Żyje i tłumi rozterki, smutki,
drży niepokojem i wieczną troską.
To najskromniejsze z serc najwiierniejszych,
które nie żąda nawet litości.
Potrafi cieszyć z rzeczy najmniejszych.
Ze szczęścia roni łzy i z radości.
Zwą je naiwnym, kpią z niego czasem,
że zapatrzone, ślepe, zbyt tkliwe.
Ono jak kocha, patrzy inaczej,
widzi z nadzieją czeka cierpliwie.
Najczulsze z dobrych serc na tym świecie
w rozpaczy, nigdy w żalu i w gniewie,
tak samo kocha, choć slabnie przecież.
To serce Matki. Bije dla Ciebie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Zadzwon do mnie, gdy będzie Ci źle,
albo znudzą Cię samotne dni.
I wystarczy,że powiesz: to ja,
a usłyszysz: cieszę się,że Ty.
I nie próbuj mówić nic więcej.
Żadne słowo nie ma takiej mocy,
by wyrazić, co czuje serce
albo ukryć, co zdradzają oczy.
Jeśli musisz, to powiedz: Ty wiesz.
Serce zadrży, że aż zaboli.
Gdy usłyszysz nieśmiałe: Ja też,
wtedy odłóż słuchawkę powoli.
A gdy serce odmieni Ci czas.
Starci powab złudna szczęścia cwilka.
Wtedy zadzowń ostatni raz.
Gdy się zgłoszę, to powiedz:Pomyłka.
Halina Gąsiorek-Gacek
NIby jestem, gdzie mnie nie ma,
a gdzie jestem niby nie ma.
Halina Gąsiorek-Gacek
Żadna z róż życia jej nie dorówna
pięknością i szlachetnością.
Kolcami chroni, nigdy nie rani
i wiecznie pachnie miłością.
Halina Gąsiorek-Gacek
Od słów pełych trwogi,
oj, biada mi biada!
Gdy wzdłuż życia drogi
słabnę i upadam.
Do nadziei słowa
w najszczerszej rozmowie.
W załości odnowa,
w bożych ranach zdrowie.
Odzyskując spokój
i z omdlenia siły
proszę ze łzą w oku:
Wybacz, Jezu miły!
Że wciąż łaski trwonię
Najświętszej Ofiary.
Za ziemskimi gonię
gubiąć Twoje dary!
Halina Gąsiorek-Gacek
Pozwól mi, Panie, kochać bez obłudy.
Naucz cierpienia znosić bez szemrania.
Tylko nie pozwól, nigdy, Panie Boże
upaść mi niżej, niż na kolana.
Wszystko na świecie z Twojej woli.
Panie mój Boże, Jezu miły.
TYlko mi nie każ dżwigać ciężaru,
który przkracza ludzkie siły.
Czemu kamieniem sercu każesz Panie?
By powstał klejnot szlifowany łzami?
Po co Ci kamien poczerniały z bólu?
Ile wart diament jeśli popękany?
Halina Gąsiorek-Gacek
Panie Boze, który
jesteś jak powietrze.
Wszędzie, niewidoczne,
do życia konieczne.
Czadzą nam kominy
rosnące wysoko.
Zasłaniają niebo,
widok ku obłokom.
Nie szczędź swym stworzeniom
zbawiennego tłenu
i nie pozwól życia
sławić strofą trenu.
Halina Gąsiorek-Gacek
Dałeś mi Panie
darów bez miary.
Racz i oszczędzić
za winy kary.
Przebacz mi Boże
moje grzechy.
Nie szczędź ratunku
i pociechy.
Bez Twej pomocy
nic nie potrafię.
A po swej śmierci
do piekieł trafię.
Halina Gąsiorek-Gacek
Świeć mi mój Panie!
Racz świecić jaśniej,
bo wzrok mi słabnie,
a jasność gaśnie.
Świeć mi mój Panie
w każdej ciemności,
miłości blaskiem
światłem wieczności.
Świeć mi i w szczęściu
i w trudnej chwili,
gdy serce krwawi,
drży albo kwili.
Zwłaszcza w rozterce,
w żalu i w gniewie,
bym nie zboczyła
z drogi do Ciebie.
I kiedy serce
bić już przestanie,
jesli zasłużę
świeć mi mój Panie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Duchu Przenajświętszy wiary i miłóści,
który nieustannie w sercach wiernych gościsz.
Uczyniłeś bożym, jako dziecko małe,
by rodzicom na pociechę róść, Bogu na chwalę.
Wiesz na świecie coraz trudniej żyć i niebezpiecznie.
Bez Twych darów niemożliwe przeżyć i żyć wiecznie.
Panie, ktory nie odmawiasz, gdy Cię prosi serce.
Darowałeś mi tak wiele. Dziś proszę o więcej.
Daj mi tarcżę wiary, siłę, takie męstwo,
co i z Twojej próby daje wyjść zwycięsko.
Daj promyk światłości Duchu prawdy świętej,
by z ufnością wielbić to, co niepojęte.
Zgodnie z Bożą wolą daj mądrością władać,
co świata nad dobra wieczne nie przedkłada.
Daj mi dar rozumu i umiejętności,
by się móc przekonać o swojej nicości.
Dar bojaźni bożej, rady, pobożności,
by zdołać unikać zła dla Twej miłości.
A jeżeli zblądzę, wiesz że zbłądzić mogę,
dodaj dar pokuty, wskaż właściwą drogę.
Jesli każesz cierpieć, daj siłę wytrwania
i naucz mnie Panie cierpieć bez szemrania.
Halina Gąsiorek-Gacek
Niech trzeźwość w narodzie
chociaż miesiąc trwa,
gdy przez jedenaście
przechyla do dna.
Halina Gąsiorek-Gacek
Taką mnie ścieżką przez życie prowadź,
by mi nie brakło chleba,
żebym zdołała godnie dojść
do Ciebie, raju i nieba.
Racz mnie wspomagać na życia drogach
i jasność i mądrość budzić,
żebym wiedziała co od Ciebie
pochodzi, co od ludzi?
I zasłużyła całym swym życiem,
proszę szczerze, w pokorze,
na Twą miłość i uznanie
mój Jezu, Panie Boże!
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham kulturę,
prawdziwą sztukę,
choć sama jestem
samoukiem.
Różnie mnie znawcy
zwali: malarką-
za pędzel, a za
dłuto -rzeźbiarką.
A na poetkę,
pióra zasługa,
pasował sam
Profesor Bubak.
Dziękując Panu
Bogu za wszystko,
dziś Czytelnikom
kłaniam się nisko.
Halina Gąsiorek-Gacek
Jabłoń do słońca wznosi konary.
Wiosną wypuszcza z nadzieją liście.
Latem pokrywa koronę kwieciem.
Jesienią zrzuca jabłka soczyste.
Jasne słoneczko, ile jabłoni
wpatrzonych w ciebie z sercem na dłoni,
schnie bez nadziei, korony z kwiatów,
a bez owoców, cóż po jabłoni?
Nadchodzi jesień z chłodem i mrozem.
Wszystko się kurczy, gdy ciepło znika.
Skute serce lodem wciąż tęskni i czeka
na zbawcze ramiona ogrodnika.
Halina Gąsiorek-Gacek
Żeby życie miało smak,
trzeba je przyprawiać.
I garściami szczęscie rwać,
bawić sie, zabawiać.
Żeby życie miało smak,
trzeba żyć miłością.
I przyprawiać ją
dobrocią, czułością...
Halina Gąsiorek-Gacek
Dawniej per pani. A dzisiaj czemu,
mówi do pani po imieniu?
Powód, przed laty stracił głowę.
Z tego powodu pomylił mowę.
Była mu bliska przez wszystkie dni.
I teraz do niej mówi na ty.
To kawał śędziwego chłopa,
który popełnił małe faux pas.
Halina Gąsiorek-Gacek