Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Jestem spod znaku Ryby.
Los do mnie: Moja rybko,
chcesz złotą być, to bądź,
lecz łuskę nie tak szybko!
W żadnym oceanie
życia się nie liczę.
Nie mam złotej łuski,
dwa nie spełniam życzeń.
Trzy, jestem jak ciernik,
nie ma co się głowić,
malutka, skromniutka.
Takich się nie łowi!
Halina Gąsiorek-Gacek
Nasza władza ciut przesadza.
Same plusy. To sie zgadza.
Tu plus, tam plus ludzi mami.
Tak stawiają sobie sami.
Halina Gąsiorek-Gacek
Poszła babka przed śniadaniem
do ośrodka na badanie.
Okazało się w ośrodku,
ze ma dużo cukru w środku.
Słodka babka, fakt człowieku
męski specjał! Lecz w tym, wieku?
Owszem słodka! Heca hecą
roje os, pszczół za nia lecą!
Na widok szerszeni, fakt,
każdy by ze strachu zbladł.
Zbladła babka, nikt nie przeczy.
Sama ziołami się leczy.
Pije dużo! To nie dziwy.
Sok z ogórka i z pokrzywy!
Halina Gąsiorek-Gacek
A mnie wystarczy i nie chcę więcej.
Na wielkim świecie malńkie miejsce,
w którym żyć można spokojnie wierzyć,
że moje miejsce mnie się należy.
I jeszcze spotkać życzliwe serce.
To mi wystarczy. I nie chcę więcej!
Halina Gąsiorek-Gacek
Moja klatka niewidoczna
zwykłym ludzkim wzrokiem.
Nie ma ścian, nie ma drzwi,
nie ma także okien.
Nie ma zamków, ani klamek,
ani podłóg, ni sufitu.
Tylko ma widok na dno
i wolność uszczytu.
Loty dawno połamane.
W górę nie ulecę.
Zewsząd pomoc pcha na dno,
a ja staczac nie chcę.
Tak poddana innych woli.
Co mi wolno? Skrycie
marzę sobie i usycham
z tęsknoty za życiem.
Czasem wymknie mi się słowo.
Brzmi jak skaragi zdanie.
Coraz ciaśniej mi w tej klatce.
Czyżbym rosła? Panie!
Halina Gąsiorek-Gacek
Co zostanie po mnie jeszcze
oprócz zapomnienia?
Trwałe ślady ostrzem dłuta
wyryte w kamieniach.
Były zimne wszystkie twarde.
Głaz niejeden z wielu
kusił kształtem, pięknie dzwonił,
lecz nie miał poleru.
A ja chciałam wyryć na nich
słowa najpiękniejsze.
Cóż, gdy łatwiej wzruszyć kamień
dłutem, niźli wierszem.
Halina Gąsiorek-Gacek
Mnie dotknąć nie warto, ni pytać, ni gdybać,
bo jestem milcząca, zimna niby ryba.
Ani mnie na twister, ftustego robaczka,
ani na błysk złowić, ani do kasaczka.
Ani mnie w akwarium umiescić za szybką.
Nie jestem welonką, ani złotą rybką.
Ani mnie na obiad, kolacje, śniadania,
bo jestem niestrawna, coś niby pirania.
Rozbiorę Cię smiałku, aż do samych kości!
Albo stane w gardłe, chociaż nie mam ości.
Żyję jak sum na dnie, chociaż nie mam wąsów.
Jesli mnie ktoś dotknie, nie oszczędzę wstrząsu!
I nie jstem drętwą, ni matwą, a sepię
zostawiam za sobą. Omijać mnie lepiej!
Kogo i dlaczego, spod jakiego znaku,
przed czym chciala ostrzec ryba, znak zodiaku?
Halina Gąsiorek-Gacek
Ach te baby! Feministki
nie chcą Panie z nieba manny.
Wszystko robić chcą byc wszystkim
i ciągnie je do sutanny!
Nie wiem czego im brakuje?
Wybacz, ze pytanie zadam:
Do cnót pociąg każdy czuje,
kto zawinił czart czy Adam?
Że wśród zacności rozkwitu,
kiedy Ewa chce być pierwsza,
nie ciągnie jej do habitu?
Trudna prawda. Koniec wiersza.
Halina Gąsiorek-Gacek
Leć z nami! Wabiły
gęś domową dzikie,
nim ku ciepłym krajom
odleciały z krzykiem.
Nie dla mnie wojaże,
upadki i wzloty,
bo mi dobrzy ludzie
podcinają loty.
Halina Gąsiorek-Gacek
Nie uciekniesz przed swym losem,
ani przeznaczeniem,
jeśli Panu spodobało
zmiażdżyć Cię cierpieniem.
Nie uciekniesz przed miłością,
serca nie powstrzymasz.
Niezależnie celnie trafia
strzała Kupidyna.
Nie uciekniesz przed wspomnieniem,
bo pamięć zawzięta.
Najdłużej przypomina to,
czego się nie chce pamiętać.
Nie uciekniesz przed sumieniem,
jeśli Twoja wina.
Gryźć Cię będzie swym wyrzutem
i błąd przypominać.
Nie uciekniesz przed cierpieniem.
Rana nie pozwoli.
Choćbyś wyjął cierń i zniszczył,
nawet blizna po nim boli.
A przed ludzką złośliwością
nigdzie się nie schowasz.
Nie dosięgną Cię kamienie,
to dolecą słowa.
Jeśli Pan Bóg Cię obdarzył
trudną losu kartą,
żyj uczciwie, może wygrasz,
uciekać nie warto!
Halina Gąsiorek-Gacek
Jestem szara, jak mysz polna.
Badylarka, żyje wolna.
A ja niby mysz domowa,
nie mam kąta, by się schować.
Los czarodziej, jak kot bury,
nie pozwala mi wyjść z dziury.
Nie cierpi mnie, bez dwóch zdań,
jak większość znajomych pań.
Za co więzi? Nie wiem. Szczerze.
Chyba, że za dziury w serze.
Ja ser kocham z powodów trzech:
Jest pyszny, zdrowy i wzbudza śmiech!
Halina Gąsiorek-Gacek
Szary ptaszek co dzień z rana
wdzięcznie ćwierkał chwaląc Pana!
W prostych hymnach uwielbienia
chwalił też Jego stworzenia.
Zamiast hołdów i laurek.
rozdmuchiwał puszek piórek.
A gołębiom zmywał głowę,
ze nie wszystkie z nich pocztowe!
Prosty śpiew i pawie wzruszył,
bo rozbawił nieźle uszy.
Lecz zw ogrodzie szlachetności
nie ma miejsca dla szarości.
Kto by tam ćwierkania słuchał,
gdzie się skrzeczy albo grucha.
Szydzą ptaszę, prosto gada,
a złote ziarna podkrada!
Szare piórka, mała głowka,
skąd mądrości w prostych słówkach?
Stroszą pióra, pozy robią,
straszą nawet, że zadziobią!
Szary ptaszek na obronę,
że ma duszę jak skowronek.
A to dar od Pana świata,
co pozwala wyżej wzlatać.
Halina Gąsiorek-Gacek
Mała Rechotka zielona jak liść.
Czy spadła z deszczem? Nikt nie wie do dziś.
Żabka Rzekotka rechotką dobrą.
Stanąwszy oko w oko z kobrą:
Kobra ofiarę przyciaga wzrokiem.
Żabka się broni i tak ją połknie.
Rechotka prosi: Kum, dajże szansę,
pożyjmy sobie, ale z dystansem.
Ty nie wytężaj zbyt mocno oka,
a ja z dystansku będę rechotać.
Kobra syknęła: Gadem nie głazem.
Ulitowała sie nad płazem.
I czy jej kąska nie było żal?
Popełzla sobie gdzieś w siną dal.
Wdzięczna Rechotka przez dni i noce:
Kobra jest dobra i kum. Rechoce.
Słysząc Rechotkę nie wierzcie jeszcze.
Pytajcie żab. Spadają z deszczem?
Halina Gąsiorek-Gacek