Poezja Haliny Gąsiorek - Gacek
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Czas tak szybko mjia,
a życie się dłuży.
Coraz trudniej mi
w tej ziemskiej podróży.
Dzisiaj wypocyznku,
spokoju mi trzeba.
Chciałabym wyruszyć
już na szlaki nieba.
I chcialabym stanąć
już na nieba progu
i pokłonić się
nisko Panu Bogu.
I jak dobry Pan Bóg
życie me oceni?
Zgani czy pochwali
mój pobyt na ziemi?
Halina Gąsiorek-Gacek
Jestem zmęczona niesamowicie.
Jestem zmęczona, zmęczona życiem.
Jestem zmęczona pracą nad siły,
które wraz z pracą się skończyły.
Jestem zmęczona moją chorobą
i coraz słabsza z każdą dobą.
Jestem zmęczona ciągłym czekaniem
na ze światem tym rozstanie.
Jestem zmęczona wypatrywaniem
tego co musi stać się i stanie.
Halina Gąsiorek-Gacek
Przestales kochać żonę,
zakochaj się od nowa.
Zwlaszcza kiedy ona
szansę dać gotowa.
I podobnie żona,
co kochać przestała.
Rzecz by się powtórnie
w mężu zakochała.
Lecz to bardzo trudne
i bardzo zawiłe.
Bo niestety kochać
nie da się na siłę.
Halina Gąsiorek-Gacek
Nie płaczcie po mnie, keidy odejdę.
Na drugą stronę lustra przejdę.
Jeśli nie zapomnicie o mnie
oraz zechcecie mnie czasem wspomnić.
To wspominajcie proszę mnie,
jedynie dobrze, nigdy źle.
A jeśli ktoś by miał do mnie żale,
niech nie wspomina mnie, prosżę wcale.
Halina Gąsiorek-Gacek
Moja przeszłość życia szmat.
Ma ponad siedemdziesiąt lat.
Jedno pewne przyszłość z grubsza
jeśli będzie, będzie krótsza.
I co jeszcze mam na względzie,
na pewno lesza nie będziie.
Ni szczęsliwsza, ni bogatsza,
ani też nie najciekawsza.
Dopiero gdy oczy zgasną
i zobaczą wieczną jasność.
Dusza do nieba się uda,
gdzie sie dzieją same cuda.
I gdzie szczęście wieczne trwa.
Czy dostąpię jego ja?
Halina Gąsiorek-Gacek
Telefon dzwoni.
Serce jak dzwon.
Wciąż ma nadzieję
może to on?
Może to on
albo i ona?
Ten ukochany
ta ulubiona.
Ci czekający
temu niewinni,
że jesli już,
to dzwonią inni.
Im człowiek starszy,
miła, najmilszy,
tym rzadziej dwoni
telefon milczy.
Halina Gąsiorek-Gacek
Zasnęła miłość życia mego,
a ja wciąż tęsknię do kochanego.
Zasnęła miłość, o szczęściu śni.
A bez niej smutne noce i dni.
Zasnęła miłość. Czy słodko drzemie/
Czy to przez Ciebie czy przeze mnie?
Zasnęła miłość. Czy ktos z ludzi
potrafi miłość jeszcze obudzić?
Zasnęła miłość. Czy na zawsze?
Ja będę kochać nim sama zasnę.
Halina Gąsiorek-Gacek
Płynie rzeka. Rzeka wspomnień.
Czy pamięta jeszcze o mnie?
Czy mnie jeszcze ktoś wspomina?
Czy w relacjach uczuć zima?
Rzeka płynie w rytm miłóści.
Przypomina o przeszłości.
Moja przeszłóść w młodych latach
była bujna i bogata.
Czeęto isadam na jej brzegu.
Łowię fale szczęścia w biegu.
I wspominam z lat oddali,
ludzi, którzy mi je dali.
Halina Gąsiorek-Gacek
W sędziwym wieku
główna zasada:
Nie wszystko uchodzi,
nie wszystko wypada.
W sędziwym wieku,
czyli w starosci,
już nie planuje
się przyszłości.
W sędziwym wieku
zapewniam Ciebie,
to czas najwyższy
mysleć o niebie.
W sędziwym wieku
czas to bezsprzeczny,
myśleć o rzeczach
ostatecznych.
Halina Gąsiorek-Gacek
Kocham Cię! Kochasz mnie.
Wiedzą tylko w niebie.
Na ziemi nikt nie wie.
Ż Ty mnie, ja Ciebie.
My także nie wiemy.
Nie mamy pewnoći,
bo nie wyznaliśmy
sobie ni miłości.
Kocham Cię, kochasz mnie,
prawie całe życie.
Kochamy prawdziwie,
wzajemnie i skrycie.
I chociaż nie razem
jesteśmy szczęsliwi.
Tęsknimy, cierpimy,
aż się niebo dziwi.
Płynie nasza miłość,
która w sercach gości.
Płynie rzeką wartką
do morza wieczności.
Halina Gąsiorek-Gacek
Ty jesteś staruszkiem.
Ja jestem staruszką.
Oboje kroczymy
już srarości dróżką.
Ale my osobno
kroczymy do celu.
Oboje tęsknimy
drogi Przyjacielu.
Przeżywamy miłość
wielką i prawdziwą.
I chociaż wzajemną
bardzo nieszczęśliwą.
Mając tą świadomość
żyzjemy rozumnie.
Cierpimy okropnie.
Cierpimy podwójnie.
I nieważne już
czego nam potrzeba.
Ta miłość to nasza
przepustka do nieba.
Halina Gąsiorek-Gacek
W samotności żyć, udręka.
Serce kurczy się i pęka.
Co za boleść, co za męka!
Dusza wszystkiego się lęka.
W samotności cisza, spokój.
Stwerdzam z rzewną łezką w oku.
Życie toczy się gdzieś z boku.
Obok pustka. Człowiek w szoku.
Halina Gąsiorek-Gacek
Przyszła sama nieproszona
rzucić nas w swoje ramiona.
Przyszla sama, dobrze wiemy.
Nie pytała czy jej chcemy.
Wielka miłość serca siła
w naszych sercach zagościła.
A my choć nie tacy święci,
oboje dawno zajęci.
Obyczaje, konwenanse
odebrały na sczęście szanse.
Co nam zostało smutne szalenie,
tylko tęsknota i ceirpienie.
Halina Gąsiorek-Gacek