Wspomnienie ze strzałą

Jak to miło powspomonać

czasy z łukiem Kupidyna.

Gdy ustrzelił, nie do wiary,

nasze dwa serca do pary.

I serce się zakochały.

Już bez siebie żyć nie chciały.

Nie chciał także, trudno cóż,

mój i Twój Anioł Stróż.

A keidy nas los rozdzielił

całe szczęście diabli wzięli.

Pozostała nam tęsknota.

Będzie trwać po nieba wrota.

Halina Gąsiorek-Gacek