W obronie dobrego imienia

Pewien gość, bez pardonu,

zakochał się w pani domu.

I smalił do niej cholewki,

jak hrabia do wiejskiej dziewki.

Jakby to była jakaś dziewuszka,

chciał nieraz pan szeptać do uszka.

I przyjacoela domu udawał,

a na cnotę jej nastawał.

I choć to zacny jegomość,

pani zerwała znajomość.

Bo dbała o dobre imię.

Z czego owa pani słynie.

Halina Gasiorek-Gacek