Pragnąc szczęścia

Znamy się już czterdzieści lat.

Postarzał się nie tylko świat.

Dziesięć lat było bardzo szczęśliwych.

Festiwal uczuć, uczuć prawdziwych.

A te trzydzieści z losu psoty,

to lata wielkiej, trudnej tęsknoty.

Cóż, dalsze lata życia, istnienia,

nie dadzą nic oprócz cierpienia.

Ale po życiu, co bezsprzecna,

czeka nas wielkie szczęście wieczne.

Halina Gąsiorek-Gacek