Po młodości

Moja młodość odfrunęła do kraju przeszłości.

Ale nie zabrała ze sobą miłości.

Mnie zostały z niej żółte fotografie.

I nadzieja że, do wieczności trafię.

Bo zostały także kamienne tablice

oraz proste wiersze, te sławiące życie.

A co najważniejsze, że zostały dzieci,

owoce miłości. Czas tak szybko leci.

I trafiłam do starości, co się z wiekiem zmienia.

Ciągle tworzę, piszę, To ślady istnienia.

I została miłość prawdziwa, najszczersza,

która ciągle żyje i trwa w sercu, w wierszach.

Halina Gąsiorek-Gacek