Kobieta jak róża

Rzecz, przypominala różę,

która miała kolce duże.

I jak róża, ciernia siła,

niejednego poraniła.

I jak wyjątkowa róża

długo kwitła i pachniała.

I wabiła, jak motyle,

panów. Oto prawda cała.

Rozkochiwała ich w sobie,

czar i woń swą roztaczając.

Zniewalała serca, dusze,

nic za to w zamian nie dając.

Ale przeminął już jej czas.

Juz opadły piękna płatki.

Została tylkio łodyga.

Zwiędnął, zeschnął okaz rzadki.

Prawdziwa róża na wiosnę

zakwitnie, wybuja znów.

A kobieta nie, niestety.

Samo życie. Szkoda słów.

Halina Gąsiorek-Gacek