Idąć przed siebie

Idąc przed siebie

mijam ludzi.

Wielu z nich zachwyt

i podziw budzi.

Idąc przed siebie

mijam domy.

Piękne, bogate,

ludzkie schrony.

Idąc przed siebie

mijam drzewa.

Ptak wiosną, latem

w konarach śpiewa.

Idąc przed siebie

mijam rzeki,

które płyną

 w świat daleki.

Idąc przed siebie

już tyle lat,

podziwiam ludzi

i boży świat.

A dokąd idę?

Zaznaczyć trzeba.

Idę do celu,

czyli do nieba.

Prowadzi mnie

mój Anioł Stróż.

Czuję rzede mną

niebo tuz, tuż.

Halina Gąsiorek-Gacek