Dziwna słabość

Chodzę sobie. Nic nie robię.

Co dni parę słabnę sobie.

Kładę się i nie narzekam.

Na koniec słabości czekam.

Do tej pory ustąpiła.

Tak już parę lat przeżyłam.

Jeśli kiedyś nie ustąpi.

Trudno w taki koniec wątpić...

A pogłębi się i wzmoże,

wtedy: Ratuj, Panie Boże!

Panie, który jesteś w niebie,

zabierz mą duszę do Siebie!

Halina Gąsiorek-Gacek